In het begin van het semester was ik vooral aan het zoeken naar hoe je met het innerlijke werkt van mensen. Dit kwam vooral nadat ik een tentoonstelling in het Guislain museum had bezocht, waar ik in contact was gekomen met kunst van geestelijk zieke mensen. Imperfecties proberen uitbeelden daar ging het mij in de eerste plaats om. Ik wou de mens als een kwetsbaar wezen uitbeelden, ik wou vervreemding in mijn werk brengen.
Ik probeerde dit via zelfportretten, en vanuit deze zelfportretten ben ik uiteindelijk geëvolueerd naar het maken van een ander soort portretten. Deze portretten zijn nooit volledig, ze tonen altijd maar een stuk van de persoon, of de persoon kijkt niet naar de toeschouwer. Zo voldoet het beeld nooit aan een ‘echt’ portret. Bij deze beelden zou je, je bijvoorbeeld kunnen afvragen wat er zich buiten het kader van het blad bevindt, hoe ziet de persoon er voor de rest uit? Is er een rest? Waarom wordt iemand zo afgebeeld?
Mijn werk is het resultaat van het zoeken naar een interessante werkwijze en kwam verder uit een lang denkproces.
vrijdag 30 mei 2008
maandag 26 mei 2008
vrijdag 23 mei 2008
Remediation
Dit filmpje gaat over een interactieve tentoonstelling met werken van 'Studio IMC'(Interactive Multimedia Culture),dit is een groep kunstenaars en software-deskundigen die verder willen gaan dan de passieve ervaring van televisie kijken. Ze vragen zich af wat de toekomst zal brengen op vlak van de verscheidene media. Als bezoeker van deze tentoonstelling moet je actief deelnemen en word je aangemoedig om zelf kunstwerken te maken.
Dit soort tentoonstellingen gaan verder dan de gewone museum ervaring. Volgens mij verlaag je hiermee ook de drempel naar kunst. En dan bedoel ik dat kunst voor echt iedereen op deze manier toegankelijk wordt.
Dit proces wordt ook 'remediation' genoemd door David Bolter en Richard Grusin. Nieuwe media moderniseren oude media, zoals schilderkunst(met perspectief), fotografie, film, televisie.
We kennen dit allemaal wel al door simpele zaken als het fotograferen van een kunstwerk, of het filmen van een theatervoorstelling,...Dit kunnen we zien als een vermenging van het virtuele en het reële; of het vernieuwen van oude technieken.
Je kan hier ook de link leggen naar "Gesamtkunst".
Er gaan nog steeds stemmen op om de digitale technologieën zoals het internet, virtuele realiteit en computer gestuurde beelden te scheiden van vroegere media, om zo nieuwe esthetische en culturele principes te doen ontstaan.
Maar als je kijkt naar de huidige evoluties (bv deze tentoonstelling) dan gaat er eerder een licht op voor een vermening van beiden. Dat is ook waar Jay David Bolter en Richard Grusin voor pleiten. De computer is niet langer enkel een gegevensverwerker, nee de computer wordt betrokken allerlei vormen van kunst.
Ook het internet wordt gebruikt voor kunst-doeleinden. Zo wordt het internet een medium om kunst te maken, te tonen of te verhandelen. Kijk maar naar een simpele site als deviant-art.
In de toekomst zullen nieuwe media oude media up to date te houden.
We zijn er ons tegenwoordig misschien al lang niet meer van bewust maar 'remediation' is overal. We leven in een cultuur waar immediacy, hypermediacy en remediation allomtegenwoordig zijn, een mooi voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld deze blog: het internet gebruik ik als medium om mijn werk, dat ik gefotografeerd heb, aan de hele wereld te kunnen tonen.
Labels:
grafiek
dinsdag 20 mei 2008
maandag 19 mei 2008
Sam Dillemans
Een paar weken geleden zag ik de documentaire 'de waanzin van het detail' op canvas over Sam Dillemans, een Antwerpse schilder.
Ik was zwaar onder de indruk van deze man; van zijn persoon, zijn werk en zijn werkwijze. Zo'n gedrevenheid had ik nog nooit gezien, de manier waarop hij opkijkt naar de grote meesters zoals Picasso, en zich tegelijk met hen probeert te meten.
Ik had meteen het gevoel, dat ik moest beginnen werken, dat ik moest beginnen tekenen, verder doen, vooral niet stil zitten.
Als je hier klikt kan je een stukje bekijken uit de documentaire.
Ik was zwaar onder de indruk van deze man; van zijn persoon, zijn werk en zijn werkwijze. Zo'n gedrevenheid had ik nog nooit gezien, de manier waarop hij opkijkt naar de grote meesters zoals Picasso, en zich tegelijk met hen probeert te meten.
Ik had meteen het gevoel, dat ik moest beginnen werken, dat ik moest beginnen tekenen, verder doen, vooral niet stil zitten.
Als je hier klikt kan je een stukje bekijken uit de documentaire.
Labels:
inspiratie
Abonneren op:
Posts (Atom)