Mijn werk in woorden uitgedrukt

In het begin van het semester was ik vooral aan het zoeken naar hoe je met het innerlijke werkt van mensen. Dit kwam vooral nadat ik een tentoonstelling in het Guislain museum had bezocht, waar ik in contact was gekomen met kunst van geestelijk zieke mensen. Imperfecties proberen uitbeelden daar ging het mij in de eerste plaats om. Ik wou de mens als een kwetsbaar wezen uitbeelden, ik wou vervreemding in mijn werk brengen.
Ik probeerde dit via zelfportretten, en vanuit deze zelfportretten ben ik uiteindelijk geëvolueerd naar het maken van een ander soort portretten. Deze portretten zijn nooit volledig, ze tonen altijd maar een stuk van de persoon, of de persoon kijkt niet naar de toeschouwer. Zo voldoet het beeld nooit aan een ‘echt’ portret. Bij deze beelden zou je, je bijvoorbeeld kunnen afvragen wat er zich buiten het kader van het blad bevindt, hoe ziet de persoon er voor de rest uit? Is er een rest? Waarom wordt iemand zo afgebeeld?
Mijn werk is het resultaat van het zoeken naar een interessante werkwijze en kwam verder uit een lang denkproces.