Een kleine passant

Er loopt een mug op mij...
specifiek op het paarse fleecedekentje rondom mij
specifieker de fleececape die ik van mijn lief gekregen heb.
De mug loopt mank, en haar vleugel is beschadigd.
Ik denk dat ik het misschien gedaan heb in mijn enthousiasme het gezoem rondom m'n oren te stoppen.
De mug komt me tegemoet
ze kijkt me nu aan ... ik voel me schuldig.
Ik twijfel, zal ik mezelf aanbieden als maaltijd zodat ze kan herstellen
of druk ik ze dood en eindig de lijdensweg?
Ik kan het laatste onmogelijk over mijn hart krijgen.
Mijn hele lichaam verandert in een walking diner voor de mug.
Ik volg de mug, ze verkent mijn borstbeen, het dal tussen mijn borsten
en verdwijnt dan naar mijn nek.
"Of hij de mug nog ziet?" vraag ik aan mijn lief.
Hij onderzoekt mijn décolté en nek...
Neen geen mug.
Teleurgesteld kijk ik in de spiegel, neen geen mug.
En even weet ik niet hoe ik me moet voelen.